Niestety nawet nie umywa się to do "Wyroku w Norymberdze" z 1961 roku. Tam mieliśmy prawdziwie "wielką" wypowiedz filmową, w której każda postać miała swoje racje i mogła je głośno wypowiedzieć. W tym filmie tego nie ma. Utarte schematy i hollywoodzkie standardy aż biją po oczach. W ogóle nie pokazano obrońców, większość oskarżonych została sprowadzona do roli kukieł siedzących na widowni i chórem przytakujących Goringowi. Cały proces to pojedynek dwóch herosów - grubego Hermana i pana prokuratora. No i w tle musi być miłość do uroczej pani mecenas. Ach, jakież to amerykańskie...
Prosta filmowa rozrywka bez wysiłku intelektualnego. Zmarnowany temat. 6/10